Επικήδειος στο Θόδωρο Γιαννιώτη
Δημήτρης Κατσαρός - πρώην Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Σαρακατσαναίων
Χαλκέντερος, αεικίνητος, μαχητής,
φιλότιμος, ανιδιοτελής αλλά και ταυτόχρονα ένας ευγενής άνθρωπος. Ένας ακατάβλητος διάκονος της εθνικής μας παράδοσης
και της πολιτιστικής κληρονομιάς των Σαρακατσαναίων. Ο Θόδωρος Γιαννιώτης
υπήρξε λάτρης και ακούραστος ερευνητής του πλούτου της νομαδικής λαότητας των
Σαρακατσαναίων. Αυθεντικός γνώστης των τραγουδιών μας, των παροιμιών μας και
των σπαραγμάτων της ιστορικής διαδρομής μας, τα διαφύλαξε για τις επόμενες
γενιές και με το ασύλληπτο έργο του ανέπεμψε αίνους δοξαστικούς στον
Κατσαντώνη, στον Καραισκάκη, στο Λεπενιώτη, στο Δίπλα και στην αμάραντη δόξα
της περιόδου του κλεφταρματολισμού και όχι μόνον. Υπήρξε βασικός πυλώνας, από τη δεκαετία του 1960 και
μετά, της οργάνωσης των πολιτιστικών συλλόγων μας, και της ίδρυσης αυτής καθ’
εαυτής της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σαρακατσαναίων. Ήταν πραγματικά η ψυχή της. Πρώτος
και επί σειράν ετών πρόεδρος αυτής, αλλά και μετά, μέχρι τώρα που φεύγει, πάντα
κοντά της. Σε όλα τα μεγάλα έργα και δημιουργήματα ήταν παρών και στην πρώτη
γραμμή του αγώνα. Σε βάρος των προσωπικών και οικογενειακών του υποχρεώσεων.
Πολλές φορές και μόνος, απέναντι στις αντιξοότητες. Χωρίς να πτοείται ποτέ, ούτε
να πικραίνεται. Πανελλήνιο Αντάμωμα, Ανδριάντας Κατσαντώνη στα Ιωάννινα,
εκδοτική προσπάθεια, Βιβλιοθήκη της Ομοσπονδίας, συλλογή και οργάνωση της
βιβλιογραφίας ελληνικής και ξένης, οργανωτική εξάπλωση των συλλόγων σε όλη την Ελλάδα τις δεκαετίες του 1970 και
1980, λαογραφικές εκδηλώσεις και συνέδρια, όλα, αν δεν έχουν τη σφραγίδα του,
έχουν σίγουρα την καθοριστική, στα κύρια σημεία, πολλές φορές αθόρυβη συμμετοχή του. Όταν έληξε η θητεία του και
αποχώρησε από το αξίωμα του Προέδρου της Ομοσπονδίας, την παρέδωσε ρωμαλέα,
ατόφια και με προοπτική για το μέλλον. Έχοντας σχέσεις με όλους τους
Σαρακατσαναίους, με τους Κασσανδρινούς, τους Πολίτες, τους Σαρακατσαναίους από
τη Βουλγαρία, σε δύσκολα χρόνια μάλιστα, τους προερχόμενους από την περιοχή των
Σκοπίων, τούς Ηπειρώτες, τους Μωραίτες, τους Παλλιοελλαδίτες, αυτούς από την
περιοχή της Αττικής και της Πελοποννήσου, αποτέλεσε τον κόμβο, τον συντελεστή
και κυριολεκτικά τον εκφραστή της ενότητας των φορέων μας που είναι πραγματική
κατάκτηση. Ο εκλιπών ήταν και ένας πολύ δοτικός και ευαίσθητος άνθρωπος. Εμάς
τους φοιτητές στη Θεσσαλονίκη στις δεκαετίες του 1970 και 1980 μας αγαπούσε σαν
παιδιά του. Ήταν κοντά μας σε κάθε πρόβλημα και μας συμβούλευε για κάθε τι που
τον ρωτούσαμε, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που μας φιλοξενούσε στο σπίτι του
μαζί με την αείμνηστη σύζυγό του. Ο Θόδωρος αποτέλεσε κυριολεκτικά σημείο
αναφοράς για όλους μας μέχρι και σήμερα που φεύγει. Και αυτό είναι διαπίστωση
και εμπειρία σαράντα πέντε ετών από το 1980 και εντεύθεν, όταν υπήρξα φίλος
του, στενός του συνεργάτης στο Δ.Σ της Ομοσπονδίας και βέβαια όταν καλή τύχη το
έφερε και συγγενής. Ο Θόδωρος γεννήθηκε το 1938 στο Αναβρυτό και στην πόλη του
Κιλκίς έκανε τις εγκύκλιες σπουδές του σε δύσκολα χρόνια. Παιδί μιας πολυμελούς
οικογένειας, που έζησε μια τραγωδία την αιματοβαμμένη δεκαετία του 1940,
κατόρθωσε όχι μόνο να ξεπεράσει τον θρήνο και τις οιμωγές, αλλά και να
σπουδάσει στον Ευκλείδη και να εργασθεί ως εργοδηγός στην άλλοτε ΕΣΣΟ ΠΑΠΑΣ,
από την οποία και συνταξιοδοτήθηκε πριν αρκετά χρόνια. Όλη αυτή η υπερδραστηριότητα,
δεν τον εμπόδισε, μαζί με την αγαπημένη του σύζυγο Ευγενία που έφυγε νωρίς και
τον λύπησε ιδιαίτερα, να κάνει μια πρότυπη οικογένεια με τις κόρες του Μαρία
και Κατερίνα, αργότερα με το γαμπρό του Βασίλη και είχε την τύχη να δει εγγόνια
αλλά και την αγαπημένη του δισέγγονη. Ο
Θόδωρος ήταν μια προσωπικότητα της κοινωνίας. Σαν και αυτές, που τη δύσκολη μεταπολεμική περίοδο
αποτέλεσαν τη ραχοκοκκαλιά της και την κράτησαν όρθια. Από αυτές που αναβλύζουν
από τις αστείρευτες πηγές του λαού μας. Που ξεφυτρώνουν σαν τα αγριολούλουδα,
μόνα τους, χωρίς να ρωτήσουν κανέναν. Είναι βέβαιο ότι με το έργο του, θα
μείνει ζωντανός στη μνήμη των ζωντανών. Αντίο φίλε, αντίο Πρόεδρε, αντίο συμπέθερε…
Ταγαράδες 19-11-2025
