Η Σαρακατσάνα Ηρωίδα του Πηλίου
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΜΠΑΣΔΕΚΗ
.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΣΟΥΡΛΑΣ
πρ. Υπουργός – Αντιπρόεδρος
της Βουλής
Έστω και με καθυστέρηση πολλών δεκαετιών ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε την Μαργαρίτα Μπασδέκη. Να μάθουμε για την ζωή και τη δράση της Σαρακατσάνας ηρωίδας, για την προσφορά της στους απελευθερωτικούς αγώνες του έθνους. Να μάθουμε και να τιμήσουμε την Μ. Μπασδέκη, που έκανε όλους τους Έλληνες και τις ελληνίδες υπερήφανους, αλλά ιδιαίτερα εμάς τους Σαρακατσάνους με την καταγωγή της. Να μάθουμε για την ηρωίδα, να την τιμήσουμε, να μην την αφήσουμε άλλο στο περιθώριο της ιστορίας όχι μόνο φέτος που γιορτάζονται διακόσια χρόνια από την Επανάσταση του 1821, αλλά πάντα.Αυτές είναι εν ολίγοις οι επιδιώξεις του βιβλίου μου για την Μ. Μπασδέκη.
Για την Σαρακατσάνα ηρωίδα του Πηλίου, που από που από νεαρή ηλικία αντί για μολυβοκόντηλο έμαθε να κρατάει στο χέρι της την γκλίτσα και το τουφέκι, όπως ο πατέρας και τα αδέλφια της. Στις πλαγιές του Πηλίου βοσκώντας τα πρόβατά της κουβαλούσε την πίκρα της σκλαβιάς και έδειχνε να προετοιμάζεται για τη ώρα, που το καθήκον θα την καλούσε να βοηθήσει στην απελευθέρωση της πατρίδας από τους Τούρκους κατακτητές.
Μπορεί να μην ήξερε γράμματα, όπως άλλωστε, οι περισσότερες γυναίκες της εποχής εκείνης, αλλά γνώριζε καλά τι θα πει χρέος προς την πατρίδα αγώνας για την ελευθερία. Δεν άργησε να έρθει εκείνη η ώρα. Στις 6 Φεβρουαρίου 1878 σε ηλικία 25 χρόνων επικεφαλής, καπετάνισσα 300 επαναστατών του Πηλίου αντιμετώπισε, απέκρουσε, έτρεψε σε άτακτο φυγή 5000 Τούρκους, που επιχειρούσαν να καταλάβουν την Μακρινίτσα. Με τους αγώνες της επάξια αναγνωρίστηκε ηρωίδα του Πηλίου. Έτυχε τιμητικών διακρίσεων, φιλοφρονήσεων , βίωσε, όμως, και την εγκατάλειψη και τις στερήσεις ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της ζωής της.
Μετά την απελευθέρωση αποσύρθηκε στο χωριό της στην Μακρινίτσα αθόρυβα με λίγα προβατάκια για συντροφιά και επιβίωση γιατί δεν επαρκούσαν τα χρήματα που έπαιρνε ως υφάντρα του χωριού. Δεν την ενδιέφεραν τιμές και δόξες, οικονομικές απολαβές. Δεν απέδιδε σε κανέναν κατηγορίες, όταν περιήλθε σε δεινή οικονομική κατάσταση, τα αντιμετώπιζε όλα με νηφαλιότητα. Έμαθε να υπομένει τις δυσκολίες και να πορεύεται αδιαμαρτύρητα. Δεν ζητούσε συντάξεις και οικονομικές αμοιβές. Το μόνο που ζήτησε όταν την προσκάλεσαν σε μια γιορτή στον Βόλο, για τους πεσόντες μαχητές του Πηλίου ήταν να της δώσουν ένα ζευγάρι παπούτσια.
Έφυγε από την ζωή αθόρυβα. Χωρίς τιμές και επισημότητες την αποχαιρέτησαν οι συγχωριανοί της. Εμείς όμως οι επιγενόμενοι οφείλουμε να κρατήσουμε ζωντανή την μνήμη της. Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη το χρέος να την τιμήσουμε, αλλά πρωτίστως να γνωρίσουμε την Μ. Μπασδέκη, η οποία δεν πέρασε από την ζωή απλά ως βοσκοπούλα, αλλά ως ηρωίδα.
Άφησε ισχυρά αποτυπώματα, που οφείλουμε να μελετήσουμε και σε όλα αυτά αποβλέπει η συγγραφή του βιβλίου. Η ανιδιοτελής δράση και η προσφορά της ας γίνουν οδηγός για τα δικά μας βήματα σε μια εποχή, που η ταλαιπωρημένη, αλλά περήφανη πατρίδα μας τα έχει ανάγκη.
Παρακολουθείστε την παρουσίαση του βιβλίου στη διεύθυνση :
https://www.youtube.com/watch?v=BeRhDJuUn8U&t=5718s
