Πρακτική Ιατρική και Κτηνιατρική στη
νομαδική ζωή των Σαρακατσαναίων
του Αθανασίου Γαλατά
Η νομαδική ζωή των προγόνων μας τους ανάγκαζε ιδίως τους θερινούς μήνες να είναι αποκομμένοι από τον κοινωνικό ιστό της χώρας όπου ζούσαν είτε ήταν η πατρίδα μας, είτε η Βουλγαρία, είτε μια χώρα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Η πρόσβαση σε γιατρούς και νοσοκομεία ήταν πολύ δύσκολη. Και δεν ήταν μόνο η φροντίδα για τον άνθρωπο. Το ζωικό τους κεφάλαιο τα πρόβατα, ήταν ο μοναδικός τους προορισμός και η μέριμνα για αυτά ήταν αυτονόητη.
Πριν ξεκινήσω το θέμα μας θα ήθελα να κάνω
μία παρένθεση. Έχουμε συνήθως την τάση να εξωραΐζουμε το παρελθόν βλέποντας
μόνο τα καλά και να μεμφόμαστε το παρόν τονίζοντας μόνο τα τρωτά του. Πάντοτε
είναι η ψύχραιμη ματιά που βλέπει καθαρά τα γεγονότα.
Την πρακτική αυτή ιατρική και κτηνιατρική των
προγόνων μας θα την χώριζα ποιοτικά σε τρία μέρη:
·
Στο 1ο μέρος όπου εμπλέκονται μαγικά και
ξόρκια και ανόητες δεισιδαιμονίες.
·
Το 2ο μέρος είναι αμφιλεγόμενες θεραπείες
και μέθοδοι. Θα το χαρακτήριζα σαν γκρίζα ζώνη.
·
Και τέλος το 3ο μέρος που είναι χρήσιμες
και σωστές θεραπείες.
Σε κάθε μέρος η πρακτική Ιατρική θα αναφέρεται και επί ανθρώπων αλλά και επί προβάτων. Ξεκινώ με τις δεισιδαιμονίες: Σε τσίμπημα φιδιού είτε σε ζώα είτε σε άνθρωπο κάναν πρώτα το σωστό. Με μεγάλα αγκάθια μετά το τσίμπημα φιδιού ιδίως σε ζώα, τρυπούσαν το μέρος του τσιμπήματος και πίεζαν να φύγει το αίμα.
