Ορίζων Αναστάσεως
-
Δεν με χωράει ο τόπος μου! Εδώ δεν
έχω αέρα κι ορίζοντα,
φέρεται να έχει πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν στις αρχές του περασμένου
αιώνα άφηνε την Πρώτη Σερρών για να κατέβει στην Αθήνα. Το βιβλίο της ζωής,
εμείς το γράφουμε.
Ορίζοντας, λοιπόν. Αλήθεια, πώς
ορίζεται και πώς οριοθετείται στην αντίληψη του καθενός μας; Από πολύ παλιά τον
ξεχώριζαν σε εγγύς και μεμακρυσμένο, με όρια ασαφή και σχεδόν πάντα
δυσδιάκριτα.
-
Να εκεί, βλέπεις; Εκεί, τελειώνει ο
εγγύς ορίζων και μετά αρχίζει ο μεμακρυσμένος!
Πού, όμως, ακριβώς; Τα όρια του
ορίζοντα είναι καταδικασμένα να εξαρτώνται από τις περιορισμένες δυνατότητες
της δικής μας αντίληψης, της δικής μας οπτικής.
-
Εντάξει, ό,τι βλέπω μπροστά μου, το
λέω ορίζοντα. Πριν είμαι εγώ κι ύστερα αυτός!
Και μετά τί; Και μετά απ’ το μετά;
Πέρα απ’ τα όρια; Μήπως δε μας αρκούν οι γνωστές αισθήσεις; Πώς να ερμηνεύσεις
την Ανάσταση; Πίστευε και μη ερεύνα; Όμως τίνι τρόπω να ερευνήσεις τας γραφάς;
Γιατί, βεβαίως, η Ανάσταση δε μπορεί
να κατανοηθεί με τις συνθήκες και τα όρια της συμβατικής λογικής. Είναι πάνω
απ’ αυτήν, πέρα απ’ ό,τι μπορούμε να αντιληφθούμε. Αυτά τα ασαφή όρια που για
να τα υπερβούμε χρειαζόμαστε κι άλλες δυνάμεις. Αυτό το δόγμα είναι διαχρονικό
και πανανθρώπινο. Άλλωστε, το λέει κι ο Ινδουϊσμός: Στην αρχή δεν υπήρχε ούτε
ύπαρξη ούτε ανυπαρξία. Η κατανόηση αυτής της ιδέας είναι πάνω απ’ την ανθρώπινη
αντίληψη.
Προσεύχομαι κι είμαι χαμένος! Μήπως
προσεύχομαι στη σιωπή; Δεν ξέρω τί να φοβάμαι περισσότερο, αυτά που θα ζήσω ή
αυτά που δεν θα ζήσω; Σε όλους μας χρωστάει μια ζωή ο Θεός κι όλοι του χρωστάμε
έναν θάνατο! Για δες! Γεννιόμαστε και χωρίς να το ξέρουμε είμαστε
καταδικασμένοι σε θάνατο!
-
Μπρος στην Ωραία Πύλη να σταθείς… κι ύστερα, βλέπουμε!
Κι ύστερα…πες:
-
Θεέ μου, δώσε μου καρτερία να δέχομαι όσα δεν αλλάζουν, θάρρος ν’ αλλάζω
όσα αλλάζουν, σοφία να αντιλαμβάνομαι τη διαφορά!
— ∙ —
Να, όμως,
και πάλι μπλέξαμε στη μάχη του προαιώνιου δυϊσμού! Μπορείς να πολεμήσεις μια
ιδέα μόνο με μια άλλη. Ποιά θα επικρατήσει τελικά, εξαρτάται, εν πολλοίς, από
τα σημεία του εκάστοτε συστήματος αναφοράς και οπωσδήποτε από τα όρια των καθ’ ημάς
οριζόντων. Η δεξαμενή των αρχαίων
παραδόσεων, που βέβαια δεν επιβίωσαν τυχαία μέχρις εμάς, αποτελεί μια
ανεκτίμητη πηγή γνώσης και έμπνευσης για κάθε καλόπιστο. Αρκεί να διαθέτουμε τη
δύναμη να υπερβούμε τα όρια μιας εγωπαθούς τάσης να προστατεύσουμε την άγνοια ή
την ανεπάρκειά μας.
Σας εύχομαι, επ’ ευκαιρία των ημερών,
να βρείτε τη δύναμη για ένα βήμα παραέξω απ’ τα συμβατικά όρια. Δείτε πέρα απ’
τον ορίζοντα!
Καλήν Ανάσταση
8 Απριλιού 2017
Βασίλης Σερμπέζης
