Η επεξεργασία του πρατόμαλλου
στους
Σαρακατσάνους
του Δημήτρη Κυριάκου
Οι
πρόγονοί μας, οι Σαρακατσάνοι, όντας νομάδες,
μετακινούμενοι κτηνοτρόφοι, ασχολούνταν σχεδόν αποκλειστικά με την κτηνοτροφία. Κατείχαν πολυάριθμα
κοπάδια αποτελούμενα από χιλιάδες γιδοπρόβατα, τα οποία τους παρείχαν γάλα και κρέας όπου
και εμπορεύονταν.
Αρχικά την άνοιξη πουλούσαν τα αρνιά, τα οποία είχαν γεννηθεί το χειμώνα και έπειτα
από αυτό ξεκινούσε η αρμεκτική περίοδος που είχαν
στη διάθεσή τους το γάλα των ζώων προς εκμετάλλευση.
Εκεί είτε εμπορεύονταν κατευθείαν το γάλα πουλώντας το σε μάντρες και τυροκομεία είτε
το επεξεργάζονταν
οι ίδιοι, το μπάτζευαν όπως έλεγαν, παράγοντας τυριά, κασέρια, βούτυρα
και έπειτα τα διέθεταν σε εμπόρους ή
ακόμα και άμεσα στην αγορά.
Ένα άλλο αγαθό αρκετά σημαντικό εκείνες τις
εποχές, που τους παρείχαν τα κοπάδια τους και κυρίως τα πρόβατα ήταν
το μαλλί. Το μαλλί αποτελούσε σημαντικό πόρο για
την παραγωγή ρούχων και υφασμάτων της κάθε οικογένειας, καθώς τα πάντα
σε κάθε κονάκι φτιάχνονταν από αυτό. Σκεπάσματα, στρωσίδια, σακιά, τρουβάδες,
ρούχα ακόμα και τριχιές φτιάχνονταν από το μαλλί που παρήγαγαν τα ζώα
τους. Μέρος όμως του μαλλιού πωλούνταν, προσφέροντας πολλές φορές διόλου
ευκαταφρόνητα ποσά στα Τσελιγκάτα.
