Οι παρέες γράφουν ιστορία
...
Η παρέα του Καιμάκτσαλαν
.
.
Όρθιοι από αριστερά : Γιάννης Μαλογιάννης, Χρήστος Τέγος, Τάκης Μπάκας, Γιάννης Σακαλής, Τάκης Μάμαλης, Θόδωρος Ζαραλής και Γιάννης Κωτούλας.
Καθιστοί από αριστερά : Γιάννης Γκαρέλης, Στέργιος Καραγιάννης, Κώστας Σούρλας, Γιώργος Κολοβός και Κώστας Λώλος.
του Γιώργου Κολοβού
Ο τίτλος της πετυχημένης εκπομπής του Σεραφείμ Φυντανίδη δηλώνει πως μία ομάδα ανθρώπων όταν εχει κοινά χαρακτηριστικά και σωστή επικοινωνία, μπορεί να έχει και μία παραγωγική κοινωνική σχέση. Αυτό συμβαίνει και στο χώρο των Σαρακατσαναίων, κατ αρχήν μέσω των συλλόγων, αλλά και σε μικρότερη κλίμακα μέσα από τις παρέες. Η καθημερινότητα δοκιμάζει τις σχέσεις των ανθρώπων και άλλες τις εκφυλίζει και άλλες τις διατηρεί ζωντανές.
Η παρέα του Καιμάκτσαλαν αποτελείται από 40 περίπου άτομα, που χρόνια τώρα ανεβαίνουν στο βουνό με κάθε ευκαιρία. Αρκεί ένα τηλεφώνημα κάποιου, για ν’ ανεβούμε στο βουνό. Το καλοκαίρι κατασκηνώνουμε με τις οικογένειες και δημιουργείται μία γειτονιά από αντίσκηνα, στο χώρο του ανταμώματος. Από μερικά Σαββατοκύριακα έως και αρκετές ημέρες, άντρες, γυναίκες και παιδιά διασκεδάζουμε και απολαμβάνουμε το δάσος. Το χειμώνα το ανέβασμα γίνεται μόνο από άντρες και η τελευταία συνάντηση έγινε την Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011.
Μετά την πρώτη στάση στο ξενοδοχείο στην Κερασιά για τη συνάντηση και τον πρωινό καφέ (με γλυκό κουταλιού παρακαλώ), ανηφορήσαμε προς την κορυφή. Η συνέχεια ήταν η αναμενόμενη. Βγήκαν τα τσίπουρα (με η χωρίς γλυκάνισο) και οι μεζέδες (τουρσί και μπάτζιος), στο τραπέζι που έφτιαξε και τοποθέτησε μόνιμα εκεί ο Θόδωρος Ζαραλής. Το κρύο αισθητό, αλλά το αλκοόλ ανέβασε και τη θερμοκρασία και το κέφι.
Ο Γιάννης Μαλογιάννης είχε αναλάβει να ψήσει από βραδίς ένα αρνί στη σούβλα. Μας το έφερε στο ταψί και βέβαια ήταν πεντανόστιμο. Κρύο, αλλά το αρνί τρώγεται καλύτερα κρύο.
Τα γέλια από τα πειράγματα και τ’ αστεία δεν σταματούσαν, αλλά το πιό δυνατό γέλιο ήταν αυτό του Γιάννη Κωτούλα.
Ο Τάκης Μπάκας είναι αυτός που μας παρακινεί συχνότερα ν’ ανεβούμε στο Καιμάκτσαλαν. Με τον πληθωρικό του χαρακτήρα βρίσκει πάντοτε λύσεις για όλα. Το κονάκι του έχει την καλύτερη θέση και στήνει τη σκηνή τον Ιούνιο και την ξεστήνει το Σεπτέμβριο. Ο Τάκης φρόντισε ν’ αφήσει ένα δικό του αρνί στο ξενοδοχείο πριν ξεκινήσουμε, για να ψηθεί και να είναι έτοιμο όταν γυρίσουμε.
Φτάσαμε λοιπόν το μεσημέρι και μας περίμενε ένα ζεστό ψητό αρνί με τη σηκωταριά του. Τα πηρούνια πήραν φωτιά και το πρωινό τσίπουρο έδωσε τη θέση του στο κόκκινο κρασί. Τα αστεία έδωσαν τη θέση τους στα τραγούδια. Αναστατώσαμε το ξενοδοχείο ευχάριστα και κανένας απο τα διπλανά τραπέζια δεν έδειξε να ενοχλείται.
Ο Γιάννης Μαλογιάννης έφερε και το γιό του Δημήτρη. Ήταν μία ευχάριστη έκπληξη γιατί ο Δημήτρης έβγαλε το κλαρίνο του και παρά το νεαρό της ηλικίας του, μας εντυπωσίασε με το παίξιμο του και βέβαια μας υπόσχεται πολλά για το μέλλον. Μπράβο Δημήτρη !!!
Τι τον θες τον Στέργιο Καραγιάννη. Σηκώθηκε αμέσως να χορέψει κι από κοντά ο Τάκης Μάμαλης και ο Γιάννης Γκαρέλης και όλοι οι υπόλοιποι. Το γλέντι άναψε με τραγούδια και χορό, μέχρι αργά το απόγευμα.
Κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε. Φύγαμε για να ξαναγυρίσουμε όμως, γιατί το Καιμάκτσαλαν με την ιστορία του και τις ομορφιές του, έχει μπει μέσα στην καρδιά μας. Όλοι εμείς μπορεί να έχουμε τις προσωπικές μας υποχρεώσεις, κρατάμε όμως δεμένη αυτή την παρέα, γιατί …..........οι Σαρακατσάνικες παρέες γράφουν ιστορία.
Να ’μαστε όλοι γεροί ν’ ανταμώνουμε
Γιώργος Κολοβός
