Σαρακατσάνοι
Καουμπόηδες
.
.
.του Θεόδωρου Γ. Ζαραλή
Ήμουν παιδί 2 χρονών, όταν οι οικογένειες των Ζαραλαίων αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη νομαδική ζωή και να εγκατασταθούν
στην Επισκοπή Νάουσας. Μεγάλωσα μέσα στο χωριό, μαζί με
τ' άλλα παιδιά, χωρίς να 'χω επαφή με τα κοπάδια πρόβατα που είχαν οι γονείς
μου. Ο πατέρας μου Γιώργος, μαζί με τ' αδελφια του Θεοχάρη και Νικόλαο, είχαν περίπου 600
πρόβατα, ενα κοπάδι και δεν χρειαζόταν πολύ την βοήθεια μας.
Το τοπίο και το κοπάδι μας έδωσαν μιά ιδέα : να τα βοσκήσουμε
όπως στην Αμερική, καβάλα στ΄άλογα, λεει ο Ανδρεας. Τ' άλογα ήταν δίπλα μας, …τα
καβαλάμε ασέλωτα και ξεκίνησε η βοσκή. Θεός να την κάνει βοσκή, …γιατί
τα κυνηγούσαμε μιά από δω και μιά απο κει. Και όταν μάλιστα κάναμε ένα σχοινί σαν
λάσο, προσπαθούσαμε να τα πιάσουμε σαν τους καουμπόηδες. Ήρθε η ώρα 11, ..τα
κλείσαμε στο μαντρί και φύγαμε.
Το απόγευμα ήρθαν οι πατεράδες μας και ετοιμάστηκαν
να παν για άρμεγμα και για τις υπόλοιπες δουλειές του κοπαδιού. ΄Όλα καλά τους
είπαμε τα πήγαμε σ' όλο το βοσκοτόπι.
Το βράδυ ήρθε νευριασμένος ο πατέρας μου.
- Τι έκαμις στα πρότα ;
γιατί δεν μπόραγαν να σ’κουθούν ;
- Τίποτα πατέρα,
…απαντώ
- Τι τίποτα παιδάκι
μ΄, …μια σταλιά γάλα δεν είχαν !!
- τότε σκάω το μυστικό
: τα βόσκησαμε καβάλα στ΄άλογα.
- Τον πατέρα σ΄ μι τι σένα, …ούτι κατά του
σχουλιό τραβάς, ούτι κατ΄ τα πρότα, …ήταν η αντίδραση του πατέρα μου.
Μετά από χρόνια, όταν τελείωσα τη σχολή εργοδηγών ηλεκτρολόγων
και απολύθηκα κι απ΄ το στρατό, θύμιζα το γεγονός στον πατέρα μου και εκείνος
ρώταγε με απορία :
- Ποιός ξερ', ...τα
ρεύματα απ' καν΄ς, …τραβάν ίσα ;
ΘΕΟΔΩΡΟΣ Γ. ΖΑΡΑΛΗΣ
