Σ' όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες τα περασμένα ζουν μέσα από τα τωρινά. Και το σήμερα παίρνει ζωή από το χτες.
Η βίωση αυτή συντελείται με δυο μορφές, ως επιβίωση και αναβίωση. Η επιβίωση δεν είναι συνειδητή. Είναι άμεση μετάγγιση των μορφών της ζωής από ψυχή σε ψυχή, από στόμα σε στόμα, από πατέρα σε παιδί, από γενιά σε γενιά. Η αναβίωση όμως είναι συνειδητή στροφή στα περασμένα, συνειδητό ξαναζωντάνεμα όσων στοιχείων ο καιρός ξεμάκρυνε από τη μνήμη μας με σκοπό να υψωθούν σε κανόνα ζωής.Τη στροφή αυτή, θαρρώ, επιχειρεί να πραγματοποιήσει και τούτο το βιβλίο της Μαρίας Πολυμεροπούλου. Το ξαναζωντάνεμα των προσωπικών της εμπειριών ως Σαρακατσάνα, ζώντας από μικρή ανάμεσα στους γνήσιους ανθρώπους του σιναφιού, προσπαθεί η συγγραφέας και το πετυχαίνει περιγράφοντας την καθημερινότητα, τις συνήθειες, τη λατρεία και θρησκευτική πίστη, τις κοινωνικές εκδηλώσεις, τον τρόπο διαβίωσης των Σαρακατσαναίων.
Αν και το βιβλίο αποτελεί περισσότερο μαρτυρία της Σαρακατσαναίικης ρίζας της συγγραφέα και της γενιάς της και λιγότερο επιστημονικό πόνημα, όμως είναι σε θέση να συντελέσει στην ενίσχυση της μνήμης μας όσον αφορά τη φυλή μας. Το ύφος λιτό και γλαφυρό με τη ζωντάνια και την παραστατικότητα των περιγραφών, η ανεπιτήδευτη έκφραση με τις δυνατές εικόνες, η αυθόρμητη, ειλικρινής και αβίαστη παρουσίαση, προκαλεί στον αναγνώστη, ακόμα και το μη μυημένο στη Σαρακατσάνικη ζωή, συγκίνηση αλλά και ενδιαφέρον να γνωρίσει από κοντά το σινάφι.
Το πλούσιο φωτογραφικό υλικό δίνει στο βιβλίο ομορφιά και συμπληρώνει τις περιγραφές.Για τα σημερινά «δικά μας» παιδιά, σε μια εποχή που τα ήθη έχουν ξεμακρύνει από τη Σαρακατσάνικη παράδοση και ξενόφερτα στοιχεία εισβάλλουν στη ζωή μας, το βιβλίο θα τα βοηθήσει να γνωρίσουν τις ρίζες ς, τα χαρακτηριστικά του «δικού μας» πολιτισμού, να ενταχτούν και να νοιωσουν Σαρακατσαναίοι, να αφομοιώσουν δημιουργικά τις αρετές, τη τιά και αρχοντιά των προγόνων τους και να τα κάνουν πράξη, τρόπο ζωης.
Μελετώντας αυτό το βιβλίο, η μνήμη μου επέστρεψε πολλά χρόνια πίσω, όταν παιδί ακόμα, έζησα και βίωσα το Σαρακατσάνικο τρόπο ζωής. Με έκανε να νοιώθω συγκίνηση και ευχαρίστηση αφού ακόμα υπάρχουν Σαρακατσαναίοι που αγωνίζονται για τη συνέχεια και εδραίωση της φυλής μας.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
Καθηγητής Μ. Ε. Πρόεδρος του Συνδέσμου Σαρακατσαναίων Ν. Φθιώτιδος
