ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΩΝ

     Βασίλης Σερμπέζης

Μ Ε Ρ Ο Σ   ΤΡΙΤΟ
Πώς ξεκίνησε το τραγούδι - Πώς μολογάει ο ίδιος το ξεκίνημα του

     του Γιάννη Πιστόλα

Τελειώνω το γυμνάσιο το εβδομήντα  το καλοκαίρι, βγαίνουν τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις περνάω, πήγα για λίγο, τότε άρχισαν να μας κάνουν όργανα, θα λα γένω πρωταθλητής των οργάνων στο Μόναχο, αλλά  ….

Το χειμώνα, αφού είχα περάσει πλέον και είχα αρχίσει σπουδές στη Γυμναστική Ακαδημία είπαμε να πάμε στην «Ψάθα», όπου ήταν ο Γρηγόρης ο Καψάλης. Υπάρχουν οι σχετικές φωτογραφίες είναι από το κέντρο «Ψάθα» το χειμώνα 1970-71. Πήγαμε , ο Δήμος ο Ζιώγας, ο Γιάννος ο Τσιλιγκίρης, ο Κώστας ο Τσιλιγγίρης… Σαρακατσάνικο τραγούδι δεν υπήρχε - δεν είχε αναδειχτεί τότε. Δεν υπήρχε οριοθετημένη, ας πούμε μουσική Σαρακατσάνικη, μπορεί να έπαιζε ο Γιαρίμης εδώ αλλά και αυτουνού η μουσική του δεν ήταν Σαρακατσάνικη ήταν και Σαρακατσάνικα και δημοτικά και ρουμελιώτικα και πελοποννησιακά και λίγο απ’ όλα… To Σαρακατσάνικο τραγούδι ξεκίνησε, σιγά-σιγά με την ίδρυση των συλλόγων, άρχισαν και τα Σαρακατσάνικα ένα με το ένα, το ένα έφερνε το άλλο, βγήκε ο Νάκας στο προσκήνιο, που έδωσε χρώμα Σαρακατσάνικο και μόνο Σαρακατσάνικο, δεν είπε και ίσως αυτό είναι ευτύχημα μας, τίποτε άλλο εκτός από Σαρακατσάνικο. Βγήκαν και άλλοι τραγουδιστές μετά. Ο Γιαρίμης έλεγε και Σαρακατσάνικα τα δικά μας αλλά και Ρουμελιώτικα από δίσκους, έκανε διασκευές πολλές με την δυνατότητα που είχε, όπως τις έκανε, αλλά θα μείνει στην Ιστορία σαν πρωτοπόρος.

Τραγούδησα όχι Σαρακατσάνικο άρχισα με το δημοτικό τραγούδι. Γενικά Δημοτικό. Όπως και στα γλέντια μας τώρα, δεν είναι μόνο  Σαρακατσάνικα τραγούδια, λέγεται Σαρακατσάνικος χορός αλλά έχει μέσα πολλά τραγούδια.

Πατάρι 1971

Λύκειο Ελληνίδων 1972

Λοιπόν, δούλεψα αμέσως… Λέν’ η παρέα πες ένα τραγούδι, λέει ο Γρηγόρης καλά ρε παιδιά σε λιγάκι, κάπου τα γράφει αυτά ο Γρηγόρ’ς σε ένα CD δικό μου, δεν θυμάμαι ποιο που ακριβώς. Πήγε λοιπόν…τρείς – τέσσερις το πρωί ξημερώματα, πήγα εγώ να τραγουδήσω, ποιο θα πεις με ρωτάει, λέω «Η Καπετάνιος»!!! Ρε παιδάκι μου, πως θα το πείς αυτό, είναι δύσκολο τραγούδι λέει… ξεκίνα λέω, θα το πω, και ξεκίν’σα… είχαν μείνει άναυδοι, και λέει ο Γρηγόρ’ς αυτός έτοιμος είναι, τέλος πάντων λέει πιάσε και ξεσήκωσε ο Γρηγόρ’ς το Μαλλιάρα και τον έβαλε δεύτερη θέση για να κάτσω εγώ να τραγουδάω. Αυτές οι φωτογραφίες που είδες εκεί με τον Γρηγόρη, είχε  έντεκα άτομα. Δηλαδή ο Γληγόρ’ς ήταν ο Καπετάνιος, «Τα Τακούτσια» λεγόταν αυτοί, τα παιδιά του Τάκη δηλαδή. «Τα Τακούτσια» και ο Σταύρος ο Καψάλ’ς που έρχονταν καμιά φορά ήταν δεύτερο κλαρίνο, πίσω από το Γληγόρ’  και τις γιορτές ανέβαινε ο Μπατζής, ο Τάσος Χαλκιάς με τον Κιτσάκη, οι τεράστιοι αυτοί τραγουδιστές. Και παίχτες, τώρα ο Μπατζής ασύγκριτοι, σεβασμός. Μπήκα λοιπόν στη δουλειά στην «Ψάθα» και έτσι τραγούδησα αρχικά Ηπειρώτικο και Σαρακατσάνικο. Σαρακατσάνικο έλεγα τον «Αριστείδη» που δεν είναι και Σαρακατσάνικο τραγούδι.

Κομπανία γειτονιάς 1987

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ

O B. Σερμπέζης ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την παραδοσιακή μουσική και συνεργάστηκε με τους σημαντικότερους μουσικούς της Ελλάδας. Επιμελήθηκε και εξέδωσε 114 ελληνικά δημοτικά τραγούδια σε δίσκους L.P. και σε αυτοτελείς ψηφιακές εκδόσεις ή συλλογές.

Πώς μολογάει ο ίδιος τον πρώτο του δίσκο…

Στην Πικροφαντασιά έχω έντεκα τραγούδια και ψάχνω το δωδέκατο…  Είμαστε στις Σέρρες, μεσημέρι έχουμε φάει και κάθομαι εγώ, καπνίζω και έρχεται η πεθερά μ’ να μ’ φέρει τον καφέ - Τι βογγάς βρε παιδάκι μ΄; Με ρωτάει. Άσε δεν μπορείς να με βοηθήσεις εσύ της λέω. Τι θές λέει, τι μπορώ να κάνω; Πες μου ένα τραγούδι, της λέω! Και αμέσως μου απαντάει…  γιατί δεν λες λέει αυτό; Ποιό ;  - « Τι λουλούδι θες να γίνω». Πως το πες λέ ; Το είπε στα βλάχ’κα ..τι λουλου….κ.λ.π… Άστο κάτω λέω μην το πειράζεις, τα λόγια πές. Μ’ λέει τα λόγια και έκλεισε ο δίσκος, είχε έξι – εφτά μήνες που έψαχνα; Έντεκα και έτσι βρήκα το δωδέκατο και έγινε εκπληκτικό τραγούδι!!!  Μετά άρχισε να τραγουδιέται και μιλάω το χίλια εννιακόσια εβδομήντα έξι-επτά το καλοκαίρι. Αν ήταν ο Μπατζής ..ταρι ριρι..δεν μπορούσες να βάλεις καμιά άλλη λέξη, εκτός από αυτές που είχε το τραγούδι.

 Πικροφαντασιά

 Έτος Κυκλοφορίας 1977 

Συντελεστές : Βασίλης Μπατζής, κλαρίνο - Νίκος Τζιβάρας, βιολί - Χριστόδουλος Ζούμπας, λαούτο - Θανάσης Μαρκόπουλος, κιθάρα - Νίκος Μπατζής, drums

Βουλιώμαι μια Βουλιώμαι δυο

Έτος Κυκλοφορίας 1979 

Συντελεστές : Βασίλης Μπατζής, κλαρίνο - Νίκος Τζιβάρας, βιολί - Χριστόδουλος Ζούμπας, λαούτο - Κώστας Παχούμης, λαούτο - Κώστας Πίτσος, κιθάρα - Νίκος Μπατζής, κρουστά

Ξεχάραξε

Έτος Κυκλοφορίας - 2000 

Συντελεστές : Γιώργος Κωτσίνης, κλαρίνο - Γιώργος Κόρος, βιολί - Γιώργος Μαρινάκης, βιολί -  Χριστόδουλος Ζούμπας, λαούτο - Σωτήρης Μπούρμπος, λαούτο, κιθάρα - Α. Παππάς, κρουστά 

 Ανάμεσα τρεις Θάλασσες

Έτος Κυκλοφορίας 2004 

Συντελεστές : Γρηγόρης Καψάλης, κλαρίνο - Κώστας Κωσταγιώργος, βιολί - Φώτης Παπαζήκος, λαούτο - Γιάννης Διαμαντής, κιθάρα - Αποστόλης Παππάς, ντέφι 

 Διαχρονία

Έτος Κυκλοφορίας 2006

Συντελεστές : + Βασίλης Μπατζής κλαρίνο - + Νίκος Τζιβάρας βιολί - Κώστας Πίτσος λαούτο -  κιθάρα - Νίκος Μπατζής ντραμς - Γιώργος Κωτσίνης κλαρίνο,φλογέρα - Θανάσης Πρεμέτης βιολί - Σωτήρης Μπούρμπος λαούτο -  κιθάρα - Κώστας Μερετάκης νταούλι -  ντέφι - Βασίλης Γαλάνης νταούλι ,ντέφι                                                                                              

Η Ενασχόληση του με τους Συλλόγους Σαρακατσαναίων

Χορευτικό Φοιτητών

Μετά ασχολήθηκες με το Σύλλογο Σαρακατσαναίων Φοιτητών;

Ναι, θα σου πω. Λοιπόν… Σιγά–σιγά άρχισε να φουντώνει το κίνημα το Σαρακατσάνικο. Όταν ιδρύθηκε ο Σύλλογος Σαρακατσαναίων Φοιτητών, στον οποίο υπήρξα ιδρυτικό μέλος, υπήρχαν είκοσι δύο υπογραφές είναι και η δική μου, το Χίλια εννιακόσια εβδομήντα δύο. Εμείς αποφασίσαμε και τον ιδρύσαμε το Σύλλογο  το χίλια εννιακόσια εβδομήντα δύο και πήρε το δρόμο του που πήρε.

Στη Μπουζάλα

Μορφωτικός Σύλλογος των Εν Θράκη Διαβιούντων Σαρακατσαναίων

Πριν ασχοληθώ με το Σύλλογο Σαρακατσαναίων στην Κομοτηνή, ασχολήθηκα με τον Μορφωτικό Όμιλο Κομοτηνής. Το χίλια εννιακόσια εβδομήντα εννιά ανέλαβα τον Μορφωτικό, με ένα χορευτικό πολύ μεγάλο της Κομοτηνής  το οποίο έκανε τουρ σε όλη την Ευρώπη, σε όλο τον κόσμο, πολλά τέτοια ταξίδια.

Το χίλια εννιακόσια ογδόντα ένα, ανέλαβα ως Πρόεδρος στο «Μορφωτικό Σύλλογο των Εν Θράκη Διαβιούντων Σαρακατσαναίων», όπου έκανα μια δεκαετία, ως το ενενήντα. Εννιά, δέκα χρόνια, στο σύλλογο, έκανα εκπομπή δεν υπήρχε άλλη εκπομπή  «Σαρακατσάνικα Χρονικά» στο ραδιοφωνικό σταθμό Θεσσαλονίκης. Εκεί κάναμε διάφορα πράγματα επαναστατικά, έγινε το εντευκτήριο, το πιο σημαντικό είναι να μαζευόμαστε, το κονάκι, νοικιασμένος χώρος βέβαια. Είχαμε ένα πολύ δυνατό συμβούλιο, έβαλα γραμμάτια, κάναμε ένα χορευτικό πολύ καλό, με στολές και με τέτοια. Στο Περτούλι κι όπου πηγαίναμε έτριζε ο τόπος, δώδεκα ζευγάρια  παλικάρια, και από το Πανεπιστήμιο και από την Κομοτηνή παιδιά, βρήκαμε βέβαια και ένα χορευτικό έξι ζευγάρια πολύ καλά. Ο Τάκης ο Μπαλέζντραβος, του Θεόφιλου η κόρη, η γυναίκα του Τάκη μετά ο Βαγγέλης ο Μπάτζιος, ο Κώστας ο Μπαζντάν’ς εξαιρετικά παιδιά, η Τασούλα του μπάρμπα–Χρήστου η κόρη και άλλα, ήτανε έξι εφτά ζευγάρια εξαιρετικά παιδιά. Βρήκαμε και βάλαμε και άλλα έπειτα, συνεχίστηκε, αυτή η δουλειά πήγε δέκα χρόνια και παραπάνω.

Μού ‘μεινε αυτό που ακούω από τον κόσμο και τώρα, ότι εκείνη την εποχή έγιναν τόσα πράγματα, έγινε το εντευκτήριο, με καθίσματα και πολυθρόνες, τραπέζια, έγιναν τα καλύβια, έγιναν εκδρομές, μέχρι πενθήμερη εκδρομή στη Βουδαπέστη, μετά τέσσερα πούλμαν στην Κωνσταντινούπολη.

Τα καλύβια έγιναν δύο φορές, έγιναν μια φορά το ογδόντα εννιά που ήμουν εγώ πρόεδρος και κάηκαν, τώρα ποιοι τα ‘καψαν, ο Ζάρας είπε αυτοί που τα ‘καιγαν και το σαράντα επτά. Κάναμε τα Καλογιάννια, είχα φύγει εγώ από Πρόεδρος και έγιναν τα Καλογιάννια, με τον Λεοντίδη Πρόεδρο, το Ζιώγα, αυτοί ήταν μετά από μένα, αλλά ήμασταν όλοι στο σύλλογο και βοηθούσαμε  πάντα. Τα πρώτα Καλογιάννια έγιναν το ενενήντα ένα, φαίνεται στη φωτογραφία που σου χω δώσει.

 Β. Σερμπεζης 1988

Τα παιδιά μ’ χόρευαν και τα τρία και κυρίως τα πιο μεγάλα. Θεωρώ  ότι το έκαναν επειδή ήμουν εγώ και επειδή τα είχα και στο Μορφωτικό όμιλο. Και έχουν κάνει και ταξίδια πολλά με τους Συλλόγους, τα δυό τα μεγάλα. Και ο Γιώργος έκανε κάνα δυο, αλλά οι μεγάλοι έκαναν πάρα πολλά ταξίδια, ειδικά ο Στέργιος που ήταν και πρωτοχορευτής στον όμιλο, έκανε  πολλά ταξίδια στο εξωτερικό. Στην  Ευρώπη, Γαλλία, Αγγλία, αλλά χόρευαν και στο Σύλλογο, ήταν και η χρονιά, οι χρονιές θα ‘λεγα που είχαμε βγάλει τους χορούς στην επιφάνεια, «Τα μαύρα τα κλεφτόπουλα», το «Διπλό χορό», όλα αυτά.

Να σου πω τί πιστεύω για τη δική μου συνεισφορά, κατά την γνώμη μου, η όποια συνεισφορά μου στο συνάφ’ ;  Εμένα το σινάφι με τίμησε πάρα πολύ, πιστεύω ότι έχω βάλει και εγώ για το σινάφι μας πράματα και στα διοικητικά. Ένα πράμα που με τιμάει να το θυμάμαι και με κολακεύει πάρα πολύ, με τιμάει πραγματικά, είναι το να ακούω εδώ τους ανθρώπους της Κομοτηνής και σε όλη την Ελλάδα, ότι τότε είχαμε Μεγάλο Σύλλογο.

Ένα άλλο πράγμα το οποίο είναι ίσως και η συνεισφορά μου και αισθάνομαι και ιδιαίτερη συγκίνηση γι’ αυτό, είναι στο ότι από εκείνη την ομάδα των φοιτητών που είχα το ογδόντα τέσσερα – ογδόντα πέντε, βγήκαν πολλά εξαιρετικά καλά, οι καλύτεροι χοροδιδάσκαλοι στην Ελλάδα. Ένα γεγονός που με εντυπωσίασε είναι ότι πήγα στο Ηράκλειο και στην Σητεία και βρήκα να χορεύουν τα μαύρα τα κλεφτόπουλα, κρητικό χορευτικό συγκρότημα και αυτό με συγκίνησε αφάνταστα Γιάννη και τώρα συγκινούμαι που το θυμάμαι και νομίζω ότι η συνεισφορά μου στο Σαρακατσάνικο στοιχείο είναι αυτή , η πρώτη και η πιο σημαντική .

Στην Ολυμπία το 2005

Η σύζυγος Κατερίνα Τζώνη 

(Ένα κορίτσι Βλάχικης καταγωγής από τις Σέρρες που έγινε Σαρακατσάνα;)

Από την αδυναμία την πολύ που με έχει η Κατερίνα, μου είχε και μου έχει ακόμη  νομίζω και το λέω σοβαρά. Η Κατερίνα γράφτηκε Σαρακατσάνα το χίλια εννιακόσια εβδομήντα δύο, για το χατίρι μου, τότε που βάλαμε υποψηφιότητα στις εκλογές! Το χίλια εννιακόσια εβδομήντα τρία και εγώ, λίγο πολύ αναγκάστηκα τότε να βάλω υποψηφιότητα στο Σύλλογο Σαρακατσαναίων Φοιτητών, γιατί είχε μπει η διχόνοια από τότε να χωριστεί σε Βορείους και Νοτίους . Αναγκάστηκα λοιπόν, εγώ και ο Δημήτρης ο Γαρούφας και πήγαμε με τους Θεσσαλούς, για να βγει ένα κοινό συμβούλιο, η Κατερίνα είχε ψηφίσει τότε κι αυτή σαν Σαρακατσάνα .

Ζωναράδικο σε Νορβηγούς

Λέει η Κατερίνα……

Ο Βασίλ’ς ήταν δοσμένος, λέω εγώ και πάντα όταν θέλω να του πω, εγώ δεν μιλούσα και πάντοτε προσπαθούσα του άφηνα το ελεύθερο, αλλά πάντοτε του θυμίζω την κουβέντα της πεθεράς μου « Αμάν ρε Βασίλ’ σε έφαγαν τα σύλλο’α του κόσμου»

Σταύρος Μπόνιας - Βασίλης Σερμπέζης

Η σχέση με τον Σταύρο Μπόνια

Ένας άλλος, ένα άλλο άτομο που φαίνεται ότι έχει συνδεθεί πού με την ζωή σου και με το Σαρακατσάνικο τραγούδι είναι ο Σταύρος ο Μπόνιας !

Ναι με τον Σταύρο είχαμε μια σχέση και συγγενική βέβαια, συγγενική αφού οι  μάνες μας πρώτες ξαδέλφες. Συνέπεσε να μένουμε και πολύ κοντά, εγώ ήμουνα με την Γιώτα, την αδελφή του Σταύρου, μάλιστα η μάνα μου η σχωρεμένη ήρθε στην Θεσσαλονίκη, να με γνωρίσει με την Γιώτα. Με τον Σταύρο είχαμε μια ιδιαίτερη σχέση γιατί είχε τάση και στα καλλιτεχνικά , αν τον ρωτήσεις το Σταύρο θα στο πει αυτό…

Καλογιάννεια 1999

Δυό Σαρακατσιαναίοι που θα ξεχώριζες;

Κοίταξε να δεις, πολλούς θα ξεχώριζα, πάρα πολλούς θα ξεχώριζα Σαρακατσαναίους. Θα μείνω σε δυο τώρα, μια που πρέπει να μείνω σημειολογικά σε δυο ανθρώπους. 

Ένας είναι ο παλιός μου φίλος συνεργάτης ο Λουκάς ο Κατσαρός, που ήταν ένας πανέξυπνος άνθρωπος. Τον Λουκά τον θεωρώ τον σύγχρονο Σαρακατσάνο του μέλλοντος, ο Λουκάς μπορούσε να ‘ναι οτιδήποτε θέλει, μέχρι Υπουργός σήμερα, αλλά επέλεξε να μείνει Νομάρχης, ούτε περιφερειάρχης δεν δέχτηκε να κατέβει υποψήφιος, ακόμη κι αν τον παρακαλούσαν από το κόμμα. Και όταν επέλεξε να μην κατέβει ως  υποψήφιος και νομίζω ότι θα αποδειχθεί ότι έχει δίκαιο. Με τον Λουκά μας συνέδεσαν τα παιδικά μας χρόνια, ιδρύσαμε το Σύλλογο Φοιτητών, είναι τόσο ικανός άνθρωπος και τους έχει ανάγκη η Ελλάδα τέτοιους ανθρώπους. 

Και ένας δεύτερος που θα ήθελα να μείνω και νομίζω ότι και αυτός είναι, έγραψε την δική του ιστορία και έχει την δική του σημασία περισσότερο και από μένα, είναι ο μπάρμπα Χρήστος ο Κουτσογιάννης . Ας πούμε ότι αυτός  είχε ένα δώρο από το Θεό, ένα λαιμό Τζαμάρα . Λοιπόν αυτός είχε αυτό που θα λέγαμε ότι  είναι «το σαρακατσάνικο το μοτίβο».

Με τον Βασίλη Μπατζή

Δυό τραγούδια σου που θα ξεχώριζες;

……..Δυο τραγούδια

Δυο θα πω. Νομίζω ότι αυτό το τραγούδι που με συγκινεί περισσότερο, που είναι τραγούδι από την μάνα μου, μου το ‘λεγε η θειά Μπασδάναινα, είναι το «Τρεις λυγερές, τρείς έμορφες και τρεις καλές κυράδες, πήραν την άκρη του γιαλού…. , » ένα εκπληκτικό τραγούδι, με την όποια του παραλλαγή, τρεις – τέσσερις παραλλαγές «…την άκρη του πελά’ου», καταπληκτικό τραγούδι, ένα είναι αυτό . Και ένα τραγούδι που μ’ έχει συγκλονίσει, είναι το τραγούδι που το έλεγα όταν ήμουνα πιτσιρικάς  και το ‘γραψα εγώ  και άλλα τραγούδια πάρα πολλά είναι το ακόμα, το «Την άνοιξη την κάλεσα». Νομίζω ότι με τρεις λέξεις, συμπυκνώνει όλη τη Σαρακατσάνικη σοφία, σοφία γιατί; «Την άνοιξη την κάλεσα να ‘ρθεί να την φιλήσω και αυτή δεν καταδέχθηκε ούτε να της μιλήσω, μ΄ έστειλε στο χινόπωρο και στο βαρύ χειμώνα - τελεία » δηλαδή πήγε ο τάδε να χαλέψει την σειρά, κλάση και τ΄ λέει αι τράβα στην σειρά σου …αυτή ήταν η κοινωνία .

Αυτό το άκουσα από του Λουκά του Κατσαρού τον πατέρα και τον Ευριπίδη τον Κατσαρό και το έγραψα το χίλια εννιακόσια εβδομήντα επτά, στην «Πικροφαντασιά.»

«Την άνοιξη την καρτερώ»

Και έχω και ένα άλλο τραγούδι, το οποίο με συγκλονίζει ανα πάσα στιγμή -διαχρονικά, το οποίο δεν κατάφερα να το γράψω κάπως διαφορετικά, αλλά το ‘γραψα όμως σε ένα cd  που ξεκίν’σε λίγο έτσι φαιδρό, ας είναι, στο οποίος όμως έχω καταθέσει, έξι – εφτά τραγούδια που είναι σπουδαία, τα κρίνω σπουδαία και ο κόσμος νομίζω τα αποδέχεται και είναι το : «Μπιζέρισα την ξενιτιά, τα έρημα τα ξένα, δώδεκα χρόνους στη Βλαχιά  και δυο στο Βουκουρέστι και μια βραδιά στο σπίτι μου ο δόλιος μουσαφίρης, να κουβεντιάσω και να ειπώ τον πόνο τον δικό μας, τι θ’ απογίνει ο τόπος μας… », αυτό έτσι το τιτλοφορώ κιόλας, γιατί το τραγούδι είναι «Μπιζέρησα την ξενιτιά».

Ελλήνων Θάλασσα

Τι θα έλεγες για το Σαρακατσάνικο στοιχείο (Οργάνωση) αν ξεκινούσες τώρα;

Αν ήμουν εικοσιπέντε χρονών, γιατί νομίζω ήμουν είκοσι έξι - είκοσι εφτά, κάπου εκεί ήμουνα όταν ήμουν εκπρόσωπος του συλλόγου και πήγα όταν  ιδρύονταν η Ομοσπονδία, θα επέμενα λυσσωδώς σ’αυτό που επέμενα και τότε να μην ιδρυθεί η Ομοσπονδία, με τις συνθήκες που ιδρύθηκε και νομίζω τα χρόνια με δικαίωσαν .

Δυο λέξεις. Απευθύνομαι λοιπόν στα παιδιά αυτών που διοίκησαν του Συλλόγους και τις Ομοσπονδίες, όχι σ’ αυτούς  τους ίδιους δεν μπορώ να απευθυνθώ, δεν έχω τι να πώ, δεν έχω κώδικα να επικοινωνήσω. Απευθύνομαι στα παιδιά τους και  περισσότερο στα εγγόνια τους, και θέλω να τους πώ ότι μία μέρα θα καταλάβουν τι έκανε ο Σερμπεζης γι’ αυτούς, για το τραγούδι….